GMZ meets GMB

Een rapper met zo'n naam, daar moest GMZ natuurlijk op af. Bleek dat GMB wel op z'n engels uitgesproken dient te worden. En dat t bovendien geen intergalactische door ondoorgrondelijke machinerie bepaalde afkorting is, maar gewoon staat voor zijn naam: Gery Mendes Borges.

In Roffa presenteerde de mc met de tandpasta-lach (op deze foto verbergt íe met een grijns de glanzende tandenrij, in dit artikel is die rij wel te zien) deze week zijn eerste plaat: This is not an album, this is a phase. GMB richtte er een eigen label voor op: Naked Truth Records, zodat hij niet hoeft wachten tot een platenmaatschappij geld ziet in zijn niet-commerciele, muzikale hiphop. Iets wat waarschijnlijk zou gebeuren ten tijde van de mondiale legalisering van drugs. Om maar iets te noemen.

Het leek of de helft van de populatie van Cabo Verde naar Off-Corso was gekomen om de Rotterdammer te supporten en vertederd te raken door het optreden met zijn breekbare vader die af en toe vergat te zingen en liever heupwiegend door zijn ouwe hurken zakte.

Op de achtergrond zong GMB's vriendin Liza zich naar het puntje van het podium. GMZ smikkelde! Jammergenoeg kon t minimonster na afloop alleen GMB vinden, vrolijk 'Obrigado' krabbelend in de vele toegeschoven cd-boekjes. GMZ kriepte de rij voorbij voor deze kiek. Daar ben je bijna-naamgenoot voor, toch?

Vermalingsfantasie

Druipend van de hersenen wist GMZ te ontsnappen aan het alles verpletterende contra-gewicht van brug 485. Met dat soort heldhaftige cartooneske fantasieen vermaakte GMZ zich tijdens de muziek-theatervoorstelling Palindrome op het Amsterdam Underground Festival.
Het stuk ging over de levensloop van de gemiddelde paling. Mocht jij alles willen weten over deze mysterieuze vis (hoe paren ze??!?), kijk dan even hier. GMZ was ook best nieuwsgierig naar de paaiplaats van de aal, maar veertig minuten om die informatie over te brengen was GMZ een beetje te bejaarden LOI. Al ging het natuurlijk eigenlijk over allerlei andere dingen. Het Leven, bijvoorbeeld.
Tijdens de lange intermezzo's met getokkel op een Chinese harp bestudeerde GMZ het rad tegen de achterwand, verreweg het meest intrigerende object in de koude, natte, lugubere kelder. Het rad zou de brug tussen CS en het Muziekgebouw aan 't IJ in Amsterdam in beweging moeten brengen. Wat als, wat als...het contragewicht het publiek zou corneren..?! GMZ had snel zijn vluchtplan klaar. Terwijl de rest van het publiek in paniek naar de muur zou vluchten waarop ze, uiteen gespat als tomaten tijdens La Tomatina , in druipende brokjes zouden eindigen, zou GMZ op het juiste moment de sprong wagen. Over de gigantische ijzere constructie, nu glad van bloed en angstzweet, heen tijgeren, om via de nooduitgang naar het veilige niveau 0 te klimmen. Een kakofonie van verstommende doodskreten achter zich latend.
Inspirerend, zo'n avond theater. Nog tot en met zondag, op allerlei ondergrondse locaties.

Brownswood

Brownswood zuchtte, steunde en kraakte. Want het oude Victoriaanse huis bezweek bijna onder het eigen gewicht. Dat Brownswood zo topzwaar was geworden kwam door de bewoner van het huis; BBC-radiohost en pionier van de nu-soul-, jazz- en hiphop- Gilles Peterson (hier met ironische snor). Want Peterson is bovenal fervent (lees; obsessief) platenverzamelaar en propte in de loop der jaren kilo's vinyl in Brownswood. Het huis liet zich lang gewillig vullen. Totdat het op een dag werkelijk uit zijn voegen dreigde te barsten en het Peterson voor de harde keuze stelde; platen eruit of jij eruit.

En dus vertrok Peterson. Thank god, want uit de scheiding van Gilles en Brownswood kwamen mooie dingen voort.
GMZ ontdekte de Brownswood Bubblers voor het eerst in de platenbak van een werkloze muziekrecensente van wie de glossy een half jaar eerder ter ziele was gegaan. Het kraakverse label waarop de Bubblers waren uitgebracht bleek een laatste ode van Peterson aan Brownswood: Brownswood Recordings.
Brownswood Bubblers 1 en 2 sloegen bij GMZ in als een bom; alsof Peterson tijdens zijn verhuizing nog snel even zijn beste platen had meegegrist om ze op deze compilaties te shuffelen. En dat hij en passant ook nog dj/producer Ben Westbeech op het label liet debuteren bleek opnieuw een big up waard. Met zo'n album (incl. de single So Good Today) kon GMZ het deze paps zelfs vergeven dat hij zijn dikke tracks in de lelijkste albumcover van het jaar had verpakt.
Maar aan ieder net iets minder oplettend persoon zou de hele geboorte van Brownswood Recordings en deze releases wel eens voorbij kunnen zijn gegaan. Dat begrijpt GMZ best. Daarom wil hij er iedereen nog even op attent maken dat een herkansing nabij is.
Want Banzai! Brownswood komt nu niet alleen met een albumrelease van de stuiterende nu-jazz van de diep gestoorde Japanners van de Soil&Pimp Sessions. Ook doet Gilles tussen zijn Afrikaanse rootstour door - de onverzadigbare spons dat ie is- op 26 oktober nog ff Paradiso aan. Met de Soil & Pimpsters live. Jawohl! En da's gewoon in Amsterdam! De kans dus Brownswood te komen respecteren.
En Brownswood zelf? Dat geniet nu maximaal verzadigd van zijn welverdiende pensioen als platenkast.

speelt met Francisco in het Rijksmuseum

Hij is de darling van de Nederlandse modewereld. Niemand die niet met hem wegloopt. Hij maakt mannenkleding, maar zelfs vrouwen hijsen zich gretig in zijn pakjes. Als er maar een label van Wolf - het eigen merk van Francisco van Benthum - in hangt. Francisco kreeg les van Alexander van Slobbe. En dat is te zien. Net zo klassiek, net zo stijlvol. Vroeger was hij de helft van het duo Keupr/ Van Bentm, dat alleen unieke stukken maakte voor de ideevorming. Nu maakt hij kleren die bedoeld zijn om gedragen te worden. Die kleren - hoewel vreselijk duur - schijnen zelfs heel aardig te verkopen. Leuk, vindt GMZ, maar veel sympathieker vindt GMZ het optreden van Francisco als gids. Voor het Rijksmuseum heeft Francisco, samen met Bianca du Mortier, een podcast ingesproken over het thema Macht. Dat mode bij uitstek geschikt is om oude schilderijen voor een jong publiek interessant te maken hebben, hoeft GMZ het Rijksmuseum duidelijk niet meer te vertellen. Wel jammer dat de verwijzingen naar de hedendaagse mode zo schaars zijn. Want dat zwart van alle tijden is, weet GMZ ook wel.

Zebrafant

In plaats van junks en dronkaards verpozen vrolijke olifanten aan de Westersingel in Rotterdam. Een olifant in een Spiderman-pakje, een olifant met Spaanse pepers, een olifant met een huid van landkaarten. Echt symptahiek vond GMZ de Zebrafant.
Helemaal toen de geruite ridder bovenop zat en merkte dat één van de oren miste. Toch die dronkaards. En dat terwijl deze door kunstenaars bewerkte Elephant Parade (olifanten parade) geld op moet brengen voor een olifanten ziekenhuis in Thailand. Op 17 november worden de beelden geveild in het rijk van dierenheld Bokito, Blijdorp. Als GMZ een grote tuin had zou 'ie er zeker een willen hebben. Die met die rits bijvoorbeeld, of de theepot.
Maar GMZ heeft geen tuin, wel olifantenliefde. Dus binnenkort gaat het minimonster zelf in Thailand demonstratief geen bahts geven aan olifantendrijvers in de uitlaatgassen van Bangkok, en zeker niet naar het olifanten festival in Surin, waar olifanten voor grof geld met hun slurf T-shirts van toeristen beschilderen, terwijl ze aangemoedigd worden met een pikhouweel. Ja, GMZ gaat weer de ecosjaak uithangen en niet op een grote grijze rug Ko Chang (het olifanten eiland) bekijken, maar gewoon op zijn eigen pootjes. Een flinke fles koele Chang drinken, daar doet íe natuurlijk niet moeilijk over.

hits MySpace!

Herhaaldelijk kwamen er de laatste tijd bij GMZ vriendschapsverzoeken binnen: Hyves, MySpace, LinkedIn. Het leek erop of iedereen GMZ in zijn netwerkje wilde sluiten. Hartverwarmend natuurlijk, maar het duurde even voordat GMZ de stap kon zetten.

Allereerst was er het probleem van het netwerk. Welke digitale sociale kluwe zou het meest aan GMZ's behoeften tegemoet komen? LinkedIn viel af, te zakelijk, te veel belangen. GMZ werd er zenuwachtig van. Hyves sneuvelde eveneens. Corporaal, irritant langzaam en bovendien té lééééééluk. Ten tweede claimden de netwerken open te staan voor iedereen, maar accepteerden ze geen minimonsters. Daarom slenterde GMZ lang door cyberspace, als een allochtoon op zoek naar een verblijfsvergunning.
Totdat hij op MySpace stuitte en de keuze snel te maken bleek. Het netwerk ademt -ondanks een disclaimer formaat Telefoongids - nog altijd een sympathieke sfeer uit. Hoewel dat vooral te danken is aan de vele ontwerpers, fotografen, muzikanten en bandjes die MySpace, nadat de Arctic Monkeys de site drie jaar als eerste als springplank gebruikte, rap tot hun domein maakten. Het is er een gezellige bende.
Ondanks dit soort openbare uitnodigingen tegenwoordig het nodige risico inhouden, wil GMZ via zijn blog toch even die oproep doen aan iedereen die zich met hem verbonden voelt.
GMZ is reachin'out.
Wie pakt zijn uitgestoken roodwit geruiten handje vast?

draait een plaatje

GMZ zoekt graag naar het nieuwste, maar dat betekent niet dat respect voor de kampioenen van weleer ontbreekt. Dus deed ook het zien van de roodwitte Radiola GMZ's hart sneller kloppen. Een erfenis uit de jaren dat chillen nog leisure heette en de muziek op straat te vinden was.
GMZ trof de Radiola aan op een rommelmarkt in Den Bosch. De platenspeler stond er parmantig te blinken naast een blauwe soortgenoot, liefdevol opgelapt door een oude marktkoopman met een voorliefde voor oude platenspelers en een zwak voor minimonsters. Voor 25 euro mocht GMZ hem meenemen.
De Radiola is een vernuftig ontwerp en oerhollands. De zogenaamde UFO-platenspeler werd begin jaren '70 op de markt gebracht door Philips. Net voor de boombox en het cassettebandje uitgevonden, is de Radiola zowaar draagbaar. Voor een half dozijn vuistdikke batterijen perst ze haar noten uit tot diep in elk park, op het schoolplein of tijdens de blocparty. En de Radiola spint zowel op 33, 45 als op 78 toeren.
Nu had GMZ -anstig voor de torie van de tijd- toevallig net geinvesteerd in een Numark TT - met USB-ingang - om zo die oude soulplaten voor eens en altijd een veilige digitale behuizing te geven in iTunes. En natuurlijk wees een vergelijkende luistersessie snel uit dat waar Numark de funky soulklanken volvet de kamer in pompte, Radiola haar noten aandoenlijk mono het speakertje uit kletterde.
Macht nichts, dacht GMZ ruimhartig. Zelfs als Radiola vanaf nu permanent van haar welverdiende pensioen gaat genieten, en alleen nog zou werken tijdens exclusieve Radiola-feestjes, staat ze nog altijd leuk op het dressoir.
Bovendien bracht ze GMZ nog diezelfde dag tot een aardige ingeving op het gebied van huisvlijt. Hij bakte een van de oude Radiola LP's warm en knutselde er - hop - een schaal van* (op 150graden een paar minuten in de oven en kneden maar. Wel ovenwanten aandoen want gesmolten vinyl is net napalm op je handen). Handig, bijvoorbeeld om al die door radiola leeg geslurpte batterijen in te verzamelen.
*Mochten er lezers aanstoot nemen aan dit soort vinylkillen - dit oneerbiedige -vinyl onwaardige- gefrobel van het minimonster- dan wil GMZ graag nog even verduidelijken dat er geen zeldzame parels voor zijn gesneuveld. Slechts een maxisingle van Don Johnsons jaren '80 hit 'Heartbeat' werd geofferd.

Verdacht van terrorisme

GMZ werd kortstondig verdacht van terrorisme. Tijdens een kort tripje naar oost Europa, vandaar de paar dagen afwezigheid hier op deze plek, kreeg ons welwillende monstertje te horen dat zijn potje gel een groot gevaar voor de mensheid was. De confrontatie vond plaats op het vliegveld van Frankfurt. Handeling: een overstap.
Een dikkige Duitser in uniform liet weten dat het potje gel, waar misschien nog maar spul voor twee dagen in zat, te groot van inhoud was. Volgens de wereldwijde vloeistofveiligheidsregels. GMZ moest het potje weggooien. "Or you may check it in."
Zonder potje bracht GMZ de tweede vlucht fantaserend door. Stel dat 'ie 't potje was gaan inchecken. Het potje zou gewogen en gelabeld worden. Daar hobbelde het potje over de lopende band richting bagagekelder. Daar lag het potje tussen de koffers in een bagagekar. En op plaats van bestemming zou GMZ bij de bagageclaim wachten tot z'n potje gel uit het gat gefloept kwam. Dan zou 'ie het gelabelde smeersel een paar rondjes laten draaien. Of ha! zelfs helemaal niet meenemen. En later bellen met de vliegmaatschappij om te zeggen dat zijn bagage nooit was aangekomen. En dan zou een paar dagen later een mannetje aan de deur staan met een formulier. En een potje gel voor twee dagen.

in den Here?

Het Christendom leeft op in Nederland. Dat is zelfs voor GMZ niets nieuws. En dat daar voor de slimme sjaak een aantrekkelijke afzetmarkt ligt, kon het minimonster ook op zijn vingers natellen.
Tienduizenden jongeren die wekelijks tientallen e's aan zakgeld in hun spaarpot duwen omdat ze die niet opmaken aan shooters of nieuwe pattas, dat zijn wandelende goudmijnen. Een groep die zich wel meer kan veroorloven dan een ranja op het festival van het jaar: het XNoizz Flevo festival, voorheen bekend als de EO-jongerendag.
Daarom is er voor die jongeren nu XNOIZZ – MUSIC U BELIEVE, een serie muziekcompilaties met het beste van het XNoizz-festival. En als klap op de vuurpijl lanceerde de EO in augustus nog het gelijknamige radiostation - 'voor iedereen die op de hoogte wil blijven van de laatste trends in muziek en geloof'.
Want het geloof was duidelijk toe aan een restyling 2.0. En aan een youtube-variant hadden ze in Amerika natuurlijk alweer gedacht.
Maar laat de EO zich nu nèt de laatste tijd hebben verdiept in jongerentaal. (1. Zo kwam iemand kwam op het werkelijk briljante idee twee Z's aan het einde van Xnoise te planten. Daar schijnen jongeren van nu iets mee te hebben. 2. Ook uit de missie van de EO-jongerendag spreek een duidelijk poging tot levellen: 'gewoon ff relaxuh.' Inspireren. Luister naar sprekers over God, geloof, seksualiteit, politiek, de media en whatever.').
En toen was er dus ook XNoizz. Elke zondag van 23 tot 1 op 3fm. Veel te laat natuurlijk, en niks aan als je 's ochtends al een liveset hebt meegekregen in de kerk. Verheven muziek of niet, het veroveren van zendtijd blijft blijkbaar een bitch.
De muzikant die nu zomaar denkt met een goeie plaat XNoizz te halen, komt overigens bedrogen uit. Bands met namen als Disciple, De Passie Posse (holy hiphop) en Jodi's doorstep domineren de playlist. Gepraist worden kan er blijkbaar niet genoeg.
Waarom de kids uit de bible belt verstoken moeten blijven van de schoonheid van de meer wereldse muziek, of zelfs een rauwe technobeat, is GMZ vooralsnog een raadsel. Hij weigert dan ook principieel met de albumcover op de foto te gaan. Voor deze ene keer dus maar zonder onze kleine vriend...

schaakt een model

Percy Irausquin doet weer mee in modeland. Hoewel hij nog steeds in de clinch ligt met Steve te Pas, heeft hij wél een contract met de Zantman Modegroep op zak. Een bedrijf dat ook verantwoordelijk is voor labels als Mart Visser en Elle prêt-à-porter - niet de minste in modeland. Te Pas, eigenaar van spijkerbroekenmerk Blue Blood zegt de samenwerking beëindigd te hebben 'omdat die niet aan de verwachtingen voldeed'. GMZ denkt daar het zijne van. Percy zal wel niet zoveel opgebracht hebben als gehoopt. Maar goed, genoeg zakelijke malheur. Gisteravond gaf Percy Irausquin - hij heet tegenwoordig Atelier PRC, want zijn naam is nog steeds in handen van Te Pas - een eigen show. GMZ was erbij. Om de ontwerper een hart onder de riem te steken, maar - eerlijk is eerlijk - ook om vrouwelijk schoon te spotten.
Percy staat bekend om de vele min of meer bekende Nederlanders die hij naar zijn shows weet te trekken. Helaas, dat viel een beetje tegen gisteravond. GMZ moest het doen met Hannah Verboom, Nicolette van Dam en the likes. Niet echt het type vrouw waar GMZ op valt. Dus toog hij direct na afloop van de show naar de backstage ruimte, om zich te vergapen aan halfnaakte modellen. En passant wist hij een kiekje met de mooiste vrouw van de show te forceren, leerde hij dat in haar jurk wel dertig meter zijde verwerkt was en ving hij op dat Percy gevraagd is om een jurk voor Disney-prinses Belle te ontwerpen.

Huismussen

't Leek even of het nog ging zomeren, GMZ liep dit weekend nog op blote pootjes. Maar vandaag druilt het alweer. Weer om te huismussen. Om al die hippe, stadse fratsen aan je voorbij te laten gaan, je op te krullen op de bank. En wat hoort er meer bij het kijken naar de regen op de ruiten en een dampende pot thee dan een nostalgische koektrommel? GMZ koos een tweedehandsje van Pol, Pel en Pingo. Ken je ze nog? Die beestachtige avonturiers die de zeeen bevaren? Van oorsprong zijn het Deense helden, in deze trommel zaten voor de kaakjes dan ook Deense koekjes. Wil je het echt huiselijk maken moet je natuurlijk zelf aan de slag, met chocoladekoekjes bijvoorbeeld. GMZ87pro voelt zich vandaag heel erg koekiemonster.

Cijfers vs. muziek

Terwijl in het land van bigmac's, spencers en pistolen de door commercie en ego's gedreven beef tussen Kanye West en 50 Cent woedt (wie verkoopt deze week de meeste cd's?), probeerde een paar Nederlandse hiphopsites het eigen product te pushen. Vorige week kwam het tweede album van Pete Philly & Perquisite uit, Mystery Repeats. En nou is er hier nog nooit een Nederlandse hiphop plaat op 1 binnen gekomen in 'de charts'. Niet talen en dralen dus, maar deze week nog die plaat kopen ome en revolutie te ontketenen! GMZ toog in z'n guerillapakje naar de platenzaak voor dit fijne jazzy schijfje, met de single Time Flies. Kijk GMZ hier trots poseren.
Vanochtend even kijken naar het effect van deze daad bij die Album Charts. Daar opende zich pas echt een nieuwe wereld voor onze beroepsverwonderaar. Pete & Perq zijn nergens te bekennen. Van 29 naar nummer 1 het album Tranen van Geluk van Marianne Weber. Blof en Jannes staan op 2 en 3. Pas op nummer 5 krijgt GMZ iets van vaste grond onder zijn pootjes: de nieuwe plaat van Spinvis. Nergens zijn de Amsterdammers te bekennen. Zijn dit de cijfers nog van vorige week? Onduidelijk. Schimmig gebeuren dit. GMZ vertrouwt het allemaal niet en trekt zich terug uit dit competatieve geduwtrek. Gewoon lekker muziek luisteren.

made you a mixtape

Blijft 'n tijdloos leuk cadeau; de mixtape of compilatie. Persoonlijk (want moeite), authentiek (want zelf gekozen) en duurzaam (want je hebt nu ook apparaten die tapes kunnen overzetten in mp3's). Het mooie van de handmatig samengestelde compilatie is bovendien dat je er altijd heel veel mee kan zeggen. Handig. Vooral omdat je vervolgens - indien nodig - de onderliggende boodschappen die de ontvanger eruit gefilterd denkt te hebben, weer kunt ontkennen. Gewoon de volledige Greatest Hits van Lionel Richie op een compilatie wegzetten ('I just call to say...HELLO!) en vervolgens glashard beweren dat het je niet om de tekst, maar om de muziek te doen was, kan dus.
Kan allemaal niet met de mixtape die GMZ ontving van een Helpless romantic. Deze romanticus heeft het uitdelen van mixtapes verheven tot een liefdesverklaring an sich. Mooie liefdesgroet, vindt GMZ. Nu beraadt hij zich op een music related piece terug ("it don't mean a thing if it ain't got that bling"). Of houdt ie het net als helpless romantic beter retro en real?

Videostar!

GMZ deed zwaar die Lee Towers elleboog-move toen ie de nieuwe Coparck clip zag. Een dag lang hangen op de set heeft nut gehad: zie GMZ daar met de band hangen op de bank achter regisseur Waldo Goodrich! En de clipkijker ziet die blote chicks niet, maar GMZ heeft ze nog op z'n blauwe netvlies. Goede billen!
Het enige waar GMZ nu nog naar verlangt is ooit net zo smooth van die golfcar af kunnen glij-stappen als Waldo. Check de clip! Het kost je maar drie minuten en tweeenveertig seconden.

doet de shows online

Terwijl de zomer van 2007 nooit onverdeeld heeft doorgezet en de winter nog moet beginnen, is het modewereldje alweer in de ban van de zomer van 2008. Want wat moeten we dan aan? Een handjevol ontwerpers heeft zich het afgelopen half jaar bezig gehouden met die vraag en het resultaat is de komende maand te zien. Het is showtime. New York Fashion Week, Milan Fashion Week, London Fashion Week en tenslotte Paris Fashion Week. Overal lopen dezelfde in het zwart geklede, keurig gekapte, hooggehakte elegante dames rond, die op samenzweerderige toon het laatste modenieuws uitwisselen en ondertussen klagen dat ze het o zo druk hebben. GMZ is er niet bij. GMZ zit thuis. Veel relaxter vindt-ie. Want het is leuk hoor, al die shows. Maar het kan veel makkelijker. Neem Carri Munden, ontwerpster van Cassette Playa. In plaats van het organiseren van de gebruikelijke modeshow, kiest zij ervoor om haar nieuwste collectie middels een filmpje te presenteren. Online. Zo bereikt ze niet alleen een handjevol genodigden, maar kan iedereen met een internetverbinding haar kleding bekijken. En bestellen. Want ze heeft net een webwinkel geopend. Jammer dat daar louter vormeloze T-shirts in maatje XXL te koop zijn. Daar past GMZ niet in.

entert Le Cool

Een en al valse bescheidenheid, die GMZ. Want hij wil op z'n blog graag even met de wereld delen dat hij Le Cool - editie Amsterdam- heeft gehaald. Dat is hippe shit. Want Le Cool topt wekelijks een strenge selectie van de beste culturele events in metropolen als Barcelona, Milaan, Istanbul, Rome, Londen en Parijs in een e-magazine.
GMZ is blij dat hij daar even onderdeel van uit mag maken. En nog een kleine promo voor zijn blog mocht droppen ook! Sindsdien checken de stats ook bezoekers van overzees. Dat rockt natuurlijk dik.
Voor wie Le Cool nog niet kent maar wel geinteresseerd is in het beste van Amsterdam; meld je aan op deze plek. En blijf natuurlijk ook regelmatig GMZ checken, want in dat kleine gestuffte lichaampje borrelen alweer allerlei fijne plannen op voor de komende weken! Duvel en Hotel, Bazar Curieux, Studio K, Francisco van Benthem, mixtapes, relirock. Trappeltrappel.

Blote billen en een olifant

GMZ weet wat het is om er net niet helemaal bij te horen. Daarom werd Alex uit de vorige videoclip van Coparck onmiddellijk een held. Reden genoeg om stiekem bij de opnames van de nieuwe videoclip van de band rond te gaan hangen. Het Post-CS gebouw in Amsterdam binnensneaken was een makkie. En op de set was het zo'n pandemonium van clipcliché's dat het niemand opviel dat een geruit minimonster onbevoegd op de bank zat. Regisseur Waldo Goodrich al helemaal niet. Veel te druk met belangrijk doen. GMZ zag die dag geen Alex. Wel een olifant. Ook blote billen. GMZ trok zijn roze wenkbrauwen op en houdt zijn kleine hartje vast. Maandag is de nieuwe clip online.

Een prijs is zo niet punk

Groot in de provincie en in Mexico: de gabberpunkers van Aux Raus wonnen gisteren de 3voor12Award voor hun album This is how this works, en daarmee rukten ze de elitaire propprijs zo uit de delicaat gevingerde gitaarhanden van bands als Alamo Race Track, El Pino and the Volunteers en Coparck.
GMZ, hier op de schouder van 'zanger' Bastiaan Bosma, legde zijn oor te luisteren bij de jury en hoorde dat C-mon & Kypski het net niet hadden gered. Reden: Aux Raus is vernieuwender. GMZ voelt dat wel. Want welke andere band maakt nou zulke opgewonde, rauwe, borrelend grappige kwaaie muziek waar zowel electro-homo's als poldergabbers op pogoen tot ze hun shirt verloren zijn? Nou?
Misschien is Aux Raus wel de perfecte manier voor GMZ om wat meer van de wereld te ontdekken. Volgend jaar mee op tour in het land van de taco's? Eerst wat dichter bij huis met de schreeuwlelijks de provincie in.

Gekust door uier

Om nu te zeggen dat GMZ bijna het romantische pad had betreden, gaat nog wat ver. Bovendien maakte de voortvarendheid waarmee Ckoe's creatie hem van een dikke smakkerd voorzag, GM-held op sokken-Z wat verlegen. Vandaar de enigszins besmuikte blik.
Maar charmant vond GMZ uier zeker. Want uier houdt van vrijheid en van olifanten, van bloemen en van chocolademelk. Maar uier houdt niet van negativiteit. Daarom trok de roze globetrotter de wijde wereld toen het aanhoudende boe-geroep van koe hem te veel werd. En dat snapt GMZ wel.
Sindsdien zwerft uier net als GMZ rond en beleeft het sympathieke gespeente kleine en grote avonturen. Uier heeft bovendien een kus over voor iedereen die wel iets heeft met roze avonturiers en chocolademelk. Benieuwd? Het derde album van uier komt eind september uit tijdens de stripdagen in Houten. En met een beetje geluk valt ook daar een kusje van uier stelen.

Iedereen een held

Beetje lastig om met die roze ruit de punkmentaliteit uit te stralen, maar het is wel GMZs bedoeling dat de button als protestvlag wordt geïnterpreteerd. Tegen de onsamenhangende tentoonstelling Held die de Nieuwe Kerk met het Rijksmuseum heeft georganiseerd. Om de massa te bereiken. En dan gaat het dus van Michiel de Ruijter (400 geleden geboren) tot Ali B. Goede subsidietrekkers, ongetwijfeld, maar wat is de samenhang? Komt nog eens bij dat je op de website ook jezelf, je interieurverzorgster of je baby als held kan uploaden. Iedereen een held. Kwatsch, vindt GMZ. Laat dus duidelijk zijn dat deze button een ironische button is.
Echte helden zijn de Afrikaanse deelnemers aan het voetbaltoernooi voor daklozen in Denemarken die nooit meer incheckten. GMZ wenst hen het beste in Kopenhagen! Andere nieuwe held van GMZ is Kate Nash. Twintig en dan al zulke hilarisch beklemmend goede teksten schrijven. Fijne clip ook.

in de leer bij maarten spruyt

Styling wordt steeds belangrijker in de mode. Dat weet GMZ ook wel. Het maakt niet wat je draagt, het gaat erom hoe je het draagt. De kunst van het aankleden vereist een talent om tussen stijlen, labels, imago's door te laveren en er een persoonlijke interpretatie aan geven. Zo gaan cowboylaarzen anno 2007 prima samen met een hippiejurk en bij een Chanel jackje hoort een versleten spijkerbroek. Hoewel GMZ zijn best doet de ongeschreven wetten van de modewereld te doorgronden, mastert hij ze nog steeds niet helemaal. En dat is wel zijn streven. Want ergens droomt GMZ van net zo'n carrière als meesterstylist Maarten Spruyt. Op zijn negentiende begonnen met het combineren van kleren, en inmiddels rockt hij vijfenzeventig museumzalen in Nederland. Zestig in het Boijmans van Beunigen, waar de tentoonstelling 'Collectie Een' te zien is. En vijftien in het Gemeente Museum Den Haag, waar vanaf 14 september de tentoonstelling 'Haagse Hofmode' te zien is. Bij Maarten thuis kwam GMZ erachter dat de bijna twee meter lange, perfect gesoigneerde knaap met Hugh Grant-achtige gelaatstrekken en passant nog even carrière gemaakt heeft als model. Nadat-ie in 2001 door Mario Testino gevraagd was om voor Vogue L'Uomo te poseren (check de foto hierboven), stond de telefoon twee maanden lang roodgloeiend. En dat niet alleen. Maarten was ook een tijdje romanticly involved met een van die andere helden van GMZ, modeontwerper Bernhard Willhelm. De Duitser die bekend is vanwege de excentrieke pakjes die hij maakt, rockt momenteel trouwens ook zijn eigen tentoonstelling, in Antwerpen.

Favela flip

Dre Urhahn greep GMZ87pro bruut bij zijn rechterpoot. Maar, dacht GMZ, na maanden in de favela's van Rio zijn de omgangsvormen van Dre misschien ietwat ruig geworden. Dat zegt niks over Dre's intenties, die zitten wel goed: Urhahn werkt met Jeroen Koolhaas (links op de foto) keihard om hun project Favela Painting te laten slagen. Missie: de huisjes van een favela zo beschilderen dat de gevels van een afstand samen een groot schilderij vormen. In Studio Apart in Amsterdam zijn dit weekend foto's, schilderijen van Koolhaas en een film te zien over hun tijd tussen de drugsbendes, schietende politie en spelende kinderen. En over hun mini Favela Painting waarvoor ze minutieus drie huizen beschilderden. Op donderdag 13 september worden de kunstwerken geveild. Alle mensen met veel geld een goed hart: ga en koop!