El Hema

Met de komst van El Hema lijkt de honger naar interculturele kruisbestuiving onder de culturele elite voorlopig weer even gestild. El Hema blijkt een gat in de markt. Het grote gegraai is begonnen.
Als kunstproject veroorzaakte de komst van de Arabische versie van de oerhollandse Hema de nodige ophef. Hema was er eerst niet blij mee, toen weer wel. Het gevolg; wat moddergegooi in 'de media' en toen werden de handen ineengeslagen. En nu loopt het storm.
Zo storm, dat GMZ achter het net viste. Lege schappen en bakken en een paar armzalige prototype exemplaren onderbroeken met arabische tekst restten slechts nog.
Hip spul allemaal, maar met zijn duik in de bakken, borrelde bij GMZ ook de vraag op wat El Hema nu eigenlijk Arabisch maakt. Ja, de winkel staat vol met producten die de culturele en politieke symbolen en tekens uit de Arabische wereld lenen - t-shirts met opdruk in Arabisch schrift, witte sportsokken met een PLO-ruit en tops met de hand van Fatima in henna-stijl.
En oke, de rookworst is er halal en de chocolade komt van Tony Chocoloney, maar goed, even kort door de bocht was de trend vorig jaar China en toen waren bij de Xenos ook 'authentieke' Chinese wandkasten van triplex te krijgen. Zou een Arabische El Hema er echt zo uitzien?
Het vrije culturele plunderen is niets nieuws en heel westers eigenlijk. Typisch Hema. GMZ moet de eerste moslim die in de El Hema een broodje halal-rookworst bestelt tenminste nog vinden.

het jekkie van Sjon

Nee, dit trainingspak is niet afkomstig uit de laatste collectie van Cassette Playa of new-ravers' vondst van de week op marktplaats -hoewel het in die scene zeker hard zou komen. Het is het enige echte parachuttestoffen pak van Sjon, de alleenstaande vandaal a.k.a. Kees van Kooten in een van zijn glansrollen.
Volgens Kees van Kooten droeg Sjon het pak om te suggeren dat hij aan sport deed, en daarmee had hij volgens zichzelf recht van rellen en schreeuwen. De kijker zag Sjon vooral eenzaam en boos, met een bewonderenswaardige vasthoudendheid zijn rechten als alleenstaande vandaal bevechtend.
GMZ wilde het duo dat tot in de jaren '90 de televisie op zondagavond bepaalde graag beter leren kennen en reisde daarvoor af naar Beeld en Geluid in Hilversum waar nu een overzicht van het oeuvre van Kees van Kooten en Wim de Bie te zien is.
Nu snapt GMZ dankzij deze wijze mannen Nederland weer een stukje beter: want die rasperig pratende eigenaresse van zijn stamkroeg lijkt wel erg op Diana Charité en die overigjarige hippie van de natuurvoedingswinkel op Koos Koets. En zag hij De Vieze Man laatst niet stiekem een plasje doen in de plantenbak van de overbuurvrouw? Zeker is dat Carla en Frank van Putten ('Ik heb geen lekkere vriendin, daar ben ik voor behandeld') een paar huizen verderop wonen.
Vanuit de beroemde scheidsrechtersstoelen pikte GMZ ook nog even wat tips op.
Zoals de tuin winterklaar maken dit weekend. Methode Jacobse & Van Es. Neutronenkorrels, Meh'frautje!
En dan zet GMZ meteen wat dille op kweek. Want volgens kruidenvrouw Rosalien uut Drost (de concurrente van Berendien uut Wisp) zou "met dill'n tussen de bill'n zelfs Methusalem weer will'n". Kwakzalverij natuurlijk. Maar het deed de hoop op die toverstaf toch weer even opbloeien bij GMZ.

In een rieten mandje

Het is alweer een tijdje geleden dat meer en minder bekende mensen in navolging van een blonde bimbo rond paradeerden met te kleine hondjes in mandjes en/of designertasjes. Een trend die GMZ aan zich voorbij heeft laten gaan. Maar toen-ie onlangs Mada van Gaans tegen het frêle lijf liep, kon GMZ het toch niet laten en sprong hij enthousiast in het rieten mandje dat ze bij zich droeg.
De platinablonde Mada van Gaans is modeontwerpster. Ze heeft iets met de jaren twintig en dat vertaalt ze in damesachtige chique pakjes. Tijdens haar laatste show verschenen modellen op torenhoge wiebelhakken in voile jurken en strakke kokerrokken op het plankier. Niet het soort kleding dat het peervormige lichaam van GMZ veel recht doet, maar wel mooi. Dat vinden meer mensen. Want de kleding van Mada van Gaans wortd inmiddels mondjesmaat verkocht. Onder meer bij L'Empresse in Den Haag. Daar hangen haar pakjes tussen die van Marc Jacobs, Balenciaga, Yves Saint Laurent en the likes.

kriept heel dichtbij

Soms lukt het GMZ om heel dichtbij te komen. Het helpt daarbij als de benaderde partij net zo'n ontwapenende paps blijkt als GMZ zelf.
Nadat de Melomanics afgelopen zaterdag tijdens Ondergrond hun vettig rockende beats over de houten plankieren van strandtent Timboektoe hadden laten rondstuiteren, was GMZ vastberaden toenadering te zoeken.
In eerste instantie schoorvoetend, want dit trio timmert sinds de release van hun debuutalbum The Grey Light niet alleen behoorlijk hard aan de weg in de muziekscene. Met hun scherp gesneden pakken rocken ze ook de internationale runways. En dan maakt zo'n jaren '50 ruitje je als GMZ toch een beetje zenuwachtig (want eerlijk is eerlijk, dat is eerder casual-, dan haute-couture, meer supermarktvak dan catwalkplank).
Toch werd GMZ hartverwarmend ontvangen. Voor hij het wist, lag hij comfortabel op de bezwete torso van gitarist Guido Schuurman. Die vervolgens als vanzelf deze pose aannam. Dat digte GMZ dan wel weer. Zeker van iemand met een ziekelijke liefde voor muziek en het lef om Thunderstruck zo hard te ver-electrorocken dat de elk zwart AC/DC-shirtje er spontaan door verbleekt.
Vanavond staan de Melomanics in het Cultuurcafe in Nijmegen. In september rocken ze onder meer nog de Stubnitz boot in Amsterdam.
GMZ weigert tot die tijd elk contact met water en zeep.

Linnen tasjes, kaki truien

Het lijkt misschien of het leven van GMZ87pro zich enkel afspeelt op plekken waar iedereen jong, hip, artistiek, mooi, pro-gay en anti-Amerika is, maar dat is niet waar. GMZ komt ook wel eens op een kantoor.
Fotograaf Jan Dirk van der Burg is een meester in het vastleggen van fletsheid. In de serie De Inspraakavond laat toont hij politieke betrokkenheid in kaki. Daar horen plastic koffiebekertjes bij, flipovers, sandalen en linnen tasjes. En grijs haar.
Bekijk ook even de serie Kantoorcultuur. Wat een herkenbare verschrikkelijkheid. Daar kunnen de filmpjes van de kantoorspellenwedstrijd van energiedrankjes gigant X net niet aan tippen. (GMZ weigert reclame te maken voor een veel te duur drankje dat ook nog eens meurt. Mensen die dit drinken: je gaat er van stinken!)
Spreekt voor zich dat GMZ liever niet achter een pc zit onder een te koude airco, maar op stap gaat met Jan Dirk. Voor een serie over kleedkamerverveling, bijvoorbeeld. Ahhh toe, Jan Dirk! Doe!

plugt in

Het was ook GMZ niet ontgaan. Van Herriestopper tot customized FilterZ. De afgelopen editie van Lowlands stond in het teken van een nieuwe accessoire: de oordop. Al dan niet voorzien van een handig draagkoord of een headset om ze aan je mobiel te hangen.
GMZ mag dan in het bezit zijn van een anatomisch iets afwijkende constellatie, op maat gemaakte oordoppen heeft hij al sinds de tijd dat gehoorbeschadiging nog discodoofheid heette. Gewoon, omdat ie een beetje awareness op dit gebied belangrijk vindt.
Blij was GMZ dan ook dat de nieuwe gezonde oren hype ook de Volkskrant niet was ontgaan. Die topte er afgelopen week een berichtje over. Op de voorpagina nota bene, met dank aan de komkommertijd. De conclusie; de oordop heeft een spontane imagoverandering ondergaan. De plug wordt niet meer geassocieerd met die zielige jongen uit de straat die op zondagavond door een busje werd opgehaald en voor de schoolweek naar Sint Michielgestel werd gebracht. Nee. De plug rockt, of beter, zonder plug doe je dat niet meer.

Wat GMZ ook niet was ontgaan; de subtiele sneer op Lowlands naar al die bezoekers die nu nog steeds niet pluggen. Deze kwam in de vorm van de welkomstboodschap boven de festivalingang. Daar prijkten slinks borden met iconen van handjes die 'welkom' gebarentaalden.

Vrouwenoppakker!

Gmz87pro was fan van de strips van Michiel van der Pol zodra ze in het Parool verschenen. Dagelijkse gniffelingen over de lieve, grappige, rare dingen in 't leven, een dagelijkse ode aan de creatieve geest die elke banale situatie een komische twist kan geven. Favoriet is natuurlijk de serie over de vrouwenoppakker.
Dit weekend schreef een hautaine Paroollezer in die krant dat de strip van Michiel zo snel mogelijk verwijderd moest worden. Dat deed Michiel pijn. Hierbij zendt GMZ een hele stroom virtuele liefde richting de striptkenaar. Voor wie dit weekend over de Uitmarkt struint: ga even langs kraam 44. Daar zit Michiel van der Pol. Biedt hem een snotje aan. Gewoon om je liefde te tonen.

Met Daryl van Wouw achter de naaimachine

Als je de populariteit van een jonge modeontwerper kunt meten aan de hand van het aantal bezoekers bij diens show, dan is Daryl van Wouw - aka de knaap met koptelefoon - op dit moment helemaal het mannetje. Zijn show, waarbij het lokale modevolk elkaar verdrong om een glimp van zijn nieuwe collectie - S/S 08 - op te vangen, was het hoogtepunt van Amsterdam Fashion Week. Natuurlijk was GMZ erbij. Front row. En hij heeft genoten van funky pakjes van de Amsterdamse ontwerper. Vooral de jurk die gemaakt was van 2000 koptelefoontjes (Philips bedankt) vond-ie vet.
Omdat het tussen het gewoel na afloop van de show onmogelijk was om in de buurt van de ontwerper himself te komen, besloot GMZ hem nog eens rustig aan de tand te voelen in zijn atelier op de Noorderstraat. En wat bleek? Daryl heeft plannen voor een eigen winkel in Amsterdam én hij is voornemens om, op termijn, tijdens New York Fashion Week te gaan showen. Sinds hij een samenwerkingsverband met twee investeerders is aangegaan, is dat allemaal best mogelijk.

Viezigheid van Bush

President Bush jr. zit met zijn Texaanse billen ferm op een vulkaan van viezigheid. Af en toe komt er toch iets naar buiten, zoals onlangs toen bekend werd dat mr. president jarenlang het woord ´klimaatverandering´schrapte uit rapporten van de Wereldbank.
Wie nog gelooft dat de mensen aan de macht het beste willen voor de wereld, presidenten nooit liegen en media altijd de waarheid brengen, kiest waarschijnlijk bewust voor een leven in een roze bubblegumbel. Voor de mensen met een gezonde interesse naar de werelden achter de mooie, geruststellende woorden van machthebbers wordt vanaf volgende week maandelijks in Amsterdam Docs at the Docks georganiseerd. Elke eerste dinsdag van de maand kritische documentaires in ITW op het NDSM-terrein. Met discussie tussen voor en tegenstanders na.

filtert Lowlands

De Lowlandsbuzz hing dit jaar rond The Arcade Fire, M.I.A. en stadionrockers als The Killers, Kaiser Chiefs en Damien Rice. Beter dat GMZ ook de kleine parels in het programma checkte want van de grote trekkers deed er geen de haringen van de Lowlands tenten werkelijk uit de grond trillen. Vooral M.I.A. - drukker met lipgloss dan met het vermaken van haar publiek- viel tegen. Deze muzikale globalist mag dan een pompend nieuw album hebben uitgebracht, op de Bravo-stage bleek ze, met lange stiltes tussendoor, kale beats en een geluidsbrei waar de vocalen nauwelijks bovenuit kwamen, toch een beetje Missing In Action.
Wel memorabel vond GMZ; Bosnische bingo met Voicst, Reverend and the makers, Damon Albarns The Good, the Bad and the Queen, Loney, Dear, de Malinese woestijnridders die Lily Allen vervingen- en een van de absolute hoogtepunten: The Whitest Boy Alive. Deze band rond Kings of Convenience man Erlend Oye (met knackebrottstreepje door de o) - zelf zo verrast door het warme enthousiasme van het publiek dat de toetsenist halsbrekende toeren uithaalde op zijn toetsen- deed de Lima diep heen en weer deinen. Van het type hoogblonde, geoliede Zwitsalbaby tot de behanenkamde psytrance pappie.
In de X-Ray werd GMZ getroffen door de diepe dub van U-dub en de heen en weer hoppende blote tieten van een van de drie leden van het feministische hiphoptrio Yo Majesty!. Het bleef die avond bij 1 paar tieten, want de derde en meest volupteuze set lag na het optreden van de avond ervoor in Londen met een zware kater in d'r mandje. Een inside nieuwtje dat Joost van Bellen, die zelf nog een fijne zaterdagse poptrashset draaide in de India, GMZ nog toe wist te fluisteren.
Overmoedig van zoveel zweterige losbandigheid, ging GMZ die nacht diep. Misschien iets te diep.
Maar gelukkig staat Lowlands bekend om de warme verbondenheid tussen de festivalbezoekers en werd GMZ liefdevol opgevangen in de hoody van een van hen. In deze hoody was namelijk een gat ontstaan omdat een van de bezoekers van de Groove Tube hem aanzag voor een asbak. Gelukkig voor de festivalbezoekster werd dit brandend akkefietje rap geblust door een alerte ingreep van weer een andere festivalbezoeker, die de fikkende lap over de grond rolde. Fijn ook voor GMZ. Hij warmde er comfortabel in op na een nacht die eindigde in het kille poldergras.

Lowlands preparaties

Kaplaarzen in de juiste kleur heeft GMZ87pro al te pakken. Nu nog een tent, matje, slaapzak en een manier op veel wodka het terrein op te smokkelen. En een paraplu. Gelukkig heeft Lowlands zijn eigen pagina op de buienradar en is per uur te voorspellen of het lokaal gaat plenzen en je op tijd een plekje in de India moet claimen.
GMZ luisterde vast een nieuw nummer van het album van het Amsterdamse Voicst, dat pas over een half jaar uit schijnt te komen, en wil dit weekend zeker gaan kijken bij hun 'koptelefoon-optreden'. Daarna door naar De Magneetbar, waar iedereen met een optreden een biertje kan verdienen. Da's een makkie.

Op de bank bij Rick Owens

Rick Owens, modeontwerper, rockt al sinds begin jaren negentig zijn eigen label: Rick Owens. Zelf omschrijft hij zijn donkere pakjes als 'glunge'. Iets tussen glamour en grunge. Owens is een van de weinige modentwerpers die nog niet is opgekocht door Prada, LVMH of een ander modeconglomeraat. Rick Owens doet nog steeds alles zelf.
Respect, vindt GMZ.
Waar de meest modeontwerpers een luchtje lanceren - een gewiekste manier om bakken met geld binnen te slepen - kiest Rick Owens voor zijn eigen meubellijn. Niet omdat-ie daar rijk van hoopt te worden, maar omdat-ie meubels nodig had voor zijn nieuwe studio in Parijs. Gevestigd in wat vroeger het hoofdkantoor van de Socialistische Partij was. Grote, massieve meubels zijn het. GMZ voelt zich wel thuis op de bank bij Rick Owens.
Prima bank om Otto; or Up with the Dead People te kijken, de nieuwste film van Bruce la Bruce, waar Rick Owens de pakjes voor gesjeft heeft.

voelt de snare

GMZ is al een tijdje toe aan een hobby. En dan niet het traditionele sneue gekneuter met postzegels of poezieplaatjes. Nee, beter iets stoers. Ook een softe stofgast wil namelijk weleens zijn spierballen laten rollen. Het gebrek aan een toverstaf is al erg genoeg.
Het was de avond waarop GMZ meeroffelde op de snare van The Kevin Costners dat het inzicht tot hem kwam. Drummen, dat rockt pas dik, dacht GMZ.
Kwam nog respect bij voor de akoestische set (klik rechts onderaan) die deze vijf Kevin Costners - ingeblikt in een afgeragde 3voor12 bouwkeet - eerder op de avond rockten.

Maar GMZ inmiddels een beetje kennende, wil hij de ene week rocken op een drumstel, maar de andere week opeens weer beats knutselen met Fruity Loops. Een al te snelle aanschaf van een drumstel leek dan ook wat risicovol. Eerst maar eens ouderwets oefenen met pollepel, potten en pannen dus.

Maar dit vooruitzicht deed GMZ sipper kijken dan een peuter die wordt afgescheept met een koetjesreep. Vet oncool natuurlijk.

Blij was hij dan ook toen hij in de SRV-wagen/mobiele winkel van The Little League dit drumblok vond. Ontworpen door OK Parking uit Arnhem.
Met elke dag een vers vel en twee potloden om mee te oefenen.

Rapapaaaaaaa!

GMZ verkent de wereld

GMZ is niet zo kieskeurig. Als er maar fijn vlees aan zit. Een gulle lach uitkomt. Mensen, westerse mensen, hebben een ander idee van wat lekker is. Of denken dat andere mensen een ander idee hebben van wat lekker is. Voor wie Sunny Bergmans documentaire Beperkt Houdbaar over het moderne schoonheidsideaal nog niet gezien heeft doet de VPRO hem op 6 september in de herhaling. Of je kijkt m via internet. GMZ heeft uit betrouwbare bron dat de moeder van het vijftienjarige meisje dat haar zuidelijke lippen laat snijden, de situation down there nooit zelf bekeken heeft. En dat het er allemaal heel normaal uitzag. Voor het mes erin ging.

Keurige straatschoffies

In Bos en Lommer in Amsterdam, ook wel Bronx en Lommer Kwel en Kommer, spotte GMZ deze oude tag van straatkunstenaar Laser. Toen Laser nog geen 3.14 achter zijn naam zette, en geen cryptische teksten erboven. Zeker tien jaar later is Laser een echte kunstenaar, met exposities in musea en galleries en met een eigen kledinglijn in samenwerking met The Studioshop. Laser is zelfs curator. Hij vroeg collega (straat)kunstenaars zich te laten inspireren door klassieke muziek. Zelf ging laafde hij zich aan de vijfde symfonie van Beethoven.
De doeken die dat opleverden zijn vanaf zaterdag 11 augustus te zien is op de expositie Aerosol Symphonies in de Go Gallery op de Prinsengracht. Mooi tegelijk met het Grachtenfestival.

Verzamelwoede

GMZ87pro draait nog niet lang genoeg mee om toe te geven aan de een of andere verzamelwoede waar naar zijn mening al teveel mensen door getergd worden. Kabouters voor de caravan, Mariabeelden op de schouw of KLM-huisjes in het raamkozijn. En dat is nog maar het begin. Neem Jan Besselen. Voor je het weet, is het huis te klein en wordt de nering in het pubieke domein opgestapeld.
Waarom? denkt GMZ als-ie voor de zoveelste keer met zo'n tafereel geconfronteerd wordt. En toch kriebelt er iets. Want onderdeel zijn van een verzameling, dat lijkt GMZ wel wat. Dagelijks geliefkoosd worden en verzekerd zijn van een vaste plek tussen soortgenoten. Hij nam de proef op de som tussen de designertoys en het kartonnen portret van Ruud van der Peijl voor de spiegel van Esther Meijer, modeontwerpster en verzamelaar van 'van alles en nog wat'.

houdt zijn hoofd koel

Gmz's carriere gaat hard als de komeet waarmee hij destijds zijn verpletterende landing op aarde maakte. Afgelopen weekend wist hij weer een dikke sprong te forceren. Het minimonster werd gestrikt voor de videoclip van een bekende Nederlandse band.
Nu zou gmz zichzelf niet zijn als hij hierdoor meteen naast zijn stoffen stompjes zou gaan lopen. Voorlopig houdt hij dus zijn hoofd koel.
In ieder geval tot the star is born. Misschien. Binnenkort...

Afrikaanse klusser

De waterhuishouding loopt even niet zo soepeltjes bij GMZ in huis. Maar wat zou je meteen een nieuwe ketel kopen? Nieuwe leidingen? Dat gaat nogal in de papieren lopen, vooral het uurloon van personen met verstand van waterzaken. Onze kleine klusser maakte dit afwateringssysteem dat leunt op de zuigtechniek die bij benzineschaarste ook wel gebruikt wordt om in het holst van de nacht volle tanks te ledigen. GMZ87pro liet zich daarbij inspireren door het continent waar materialistische westerlingen schamper op neer kijken: Afrika. Daar weten ze tenminste nog hoe je iets moet repareren. Hoe je kapotte machinerie nog een tijdje draaiend houdt. Afrikaans vernuft, noemen ze dat op deze site. McGyver, eat your heart out!

Boerenruit galore

GMZ87pro is allang niet meer de enige die de boerenruit rockt. Het rood-witte blokje grijpt snel om zich heen in modeland. En telkens als-ie weer een of ander wezen in 'zijn' kloffie ziet, voelt GMZ zich ontegenzeggelijk stoer. Pas nog, toen-ie terlops een bezoek bracht aan zomaar een modefeestje, spotte hij wederom een gozer in de GMZ-ruit. Een onomstotelijk bewijs van zijn goede smaak, vindt GMZ.

TafkaTafkap

The Artist Formerly known as The Artist Formerly known as Prince, oftewel Prince, heeft een nieuw album uit: Planet Earth. En omdat er geen fatsoenlijk landgoed meer te onderhouden valt van cd-verkoop heeft de popster een paar miljoen cd'tjes weggegeven aan Britse krantenlezers. Ter promotie van zijn 21 concerten in Londen in augustus en september. Want met de verkoop van kaarten valt wel wat te verdienen.
Prince tapt uit nog een vaatje: de parfumfles. Geinspireerd door trendsetters als Gabriella Sabatini, JLo en Britney Spears heeft Prince een frangrance uitgebracht. Pardon, een 'fragrance collection'. Luchtjes dus. "Xperience the Fragrance! Xquisite, Mysterious, Xotic." Voor een bedrag tussen de 12 en 77 dollar kun je net zo ruiken als de artiest formerly know as the symbol. GMZ nam een snuifje uit de nek van de kleine geile funkrocker. Maar GMZ87pro rook geen 'kaleidoscope of rich florals'. GMZ rook niets.

in de tent van zijn tante

Het Eendrachtspark in Geuzenveld, het Zimmerterrein in Oud-West, het Stadspark in Osdorp of de Molenwijk in Amsterdam-Noord. Nee, dit is geen opsomming van louche Jacobse en Van Es-terreinen, maar een rijtje groene stadsparkjes, formaat postzegel, waar nooit iets gebeurt.
Het was daarom onverwacht dat het besluit van GMZ eens aan ontdek-je-plekje in de Molenwijk te doen, goed uitpakte. Bij aankomst dacht GMZ even dat de berg aan opgestapeld witgoed gewoon bij het straatbeeld hoorde - ook GMZ is een zekere vooringenomenheid over sommige buurten helaas niet vreemd- maar de olijke witgroen gestreepte tent die naast de stapel schroot was verrezen, draaide die gedachte snel de nek om.
Het was De Tent van mijn Tante een theatergezelschap dat elk jaar in juli neerstrijkt op de groene zoden van de vergeten stadsparkjes. Dit jaar met de voorstelling Wrak' (na(ar) De Storm van Shakespeare).
In Molenwijk was de buurtuitloop groot en werd er driftig geklapt. En dat kwam niet eens alleen door het gratis bakkie. Een van de bezoekers wist zowaar een analogie met het oude Testament in het stuk te ontwaren. En zelfs de 'fuck you bitches' van de hangkinderen op het naburige speelbeton verstomden toen de voorstelling van start ging.
GMZ begon op deze avond het nut van theater als sociaal cement te begrijpen. Dus dook hij na afloop nog even in de wasmachine voor een goeie snapshot. Dat is tenslotte GMZ's manier om zijn waardering te uiten.
Tot en met 5 augustus in Molenwijk, Amsterdam-Noord. Mensen zijn volgens GMZ vanaf 5 jaar welkom. Je neefje of nichtje kan dus aanhaken!

Herman

Wanneer Herman precies het levenslicht zag, is, net als bij GMZ, niet bekend. Vermoedelijk was het ergens midden jaren '70. De tijd van saamhorigheid en kettingbrief.
Herman is een vriendschapsbrood en GMZ vond hem op een dag op zijn bureau. Naast Herman lag een briefje met het verzoek om, juist ja, vriendschap. Dat vond GMZ best. Want Herman is geen veeleisende vriend.
Wel is hij hongerig. Pappen en nathouden dus, die kleefvlek. GMZ is er de komende 10 dagen zoet mee.
De verzorging vereist een paar keer roeren en wat foerage: een schepje meel, een handje suiker en een paar gram hazelnoten. Tevreden laat Herman dan af en toen een scheetje.
Na een paar dagen deelt Herman zich in vijfen. De frisse Herman-klonen gaan de wijde wereld in. Want GMZ dient ze door te paasen in zijn netwerk van vrienden en intimi. Herman zelf is dan op zijn beurt niet te beroerd om zich als dank, inclusief de heerlijkheden die hij in die 10 dagen heeft opgesmikkeld, te laten afbakken in de oven. GMZ verheugt zich al op dit smakelijke samenzijn.
En de overige Hermannnen? Binnenkort misschien wel bij jou thuis...