Naar Beirut

Bijna was gmz van de aardbol verdwenen. In een onbewaakt moment werd hij de bus van deze olijke vrienden ingesleept. En dat terwijl hij alleen maar stond te posten bij de toerbus van een hele andere artiest.
Gmz had namelijk uit betrouwbare bron vernomen dat Beirut eindelijk deze kant uit kwam, de Amerikaan met het Balkanhart, die in zijn tienerjaren rondreisde in Oost-Europa. Wat zich nu eens een keer niet uitte in turbofolk-achtige balkanbeats, maar in indiefolk met een diepe zigeunerinslag.

Gmz voelt zich verbonden met dolers als Beirut en gedreven als het minimonster is in het ontmoeten van zijn helden, reisde hij af naar een desolaat busstation, het vertrekpunt van bussen in alle wereldrichtingen.
Thank god, dat zijn begeleider op tijd gealarmeerd werd door de gedempte noodkreten en de zacht vilten klopjes van het minimonster op de enorme voorruit.
Het kostte nog wat overredingskracht om de gehaaide Kitty's ervan te overtuigen GMZ te laten gaan. Want zoals trouwe lezers weten is er een Azie hevige behoefte aan types als GMZ, alleen willen de landelijke leiders er nog niet aan. Terwijl je zou denken de invloedssfeer van deze Kitty's op dit continent zo onderhand wel ver genoeg reikt om zelf iets te bereiken in culturele richting.
Bevrijd uit zijn benarde positie besloot GMZ in de aanloop van het concert nergens anders meer te posten dan voor het verkooppunt van de concertkaartjes. Op 15 november staat hij in Paradiso vooraan.