Poser

Gmz houdt het nu al zo'n beetje een jaar low profile, maar voor een goed idee wil hij best even onder zijn steen vandaan komen kruipen. Zeker als hij ervoor mag poseren. Want dat is uiteindelijk toch hetgene waar de kleine poser monsterlijk goed in is. Voor C-Mon & Kypski leverde GMZ daarom graag een frame af. More is less, dus strike die pose!

MarQt. Een tip van GMZ

Minimaal appeleert in NL nu eenmaal nog steeds aan een positief gevoel van cleaness, eenvoud en impact (check ook HEMA).
Ecosuper MarQt heeft dat allemaal. Bezoekers schijnen er tenminste kirrend rond te lopen omdat er op de melkpakken slechts "Melk' staat, op de Appelsap alleen 'Appelsap' en op de Boter gewoon "Boter'. Hip. Het oog wil tenslotte ook wat.
Nu is GMZ ook niet ongevoelig voor verpakkingen. Bovendien slijt hij regelmatig zijn boerenbonte billen op een kantoormeubel op een betonnen asfaltpark. Dan wil er nog weleens een idee op poppen.
Zoals koffie- en theebekers; in MarQt stylo.
U kunt ze DIY-en met een magic marker en een witte label-loze beker, als gebruikt op de afbeelding. Anytime.

klapt Mr. Jummy - update

Sjahwel, GMZ moest ook even goed in zijn oogjes wrijven toen hij voor het eerst die nieuwe serie Sultana-reclames langs zag komen. Was er plotseling een onbekend familielid geland op aarde? Een verre neef die een 1-2-tje was aangegaan met deze fabrikant van caloriearm droogvoer?

Ok. De rozewit gestipte paps van de Yofruit variant, die kon GMZ nog wel hebben, al was het al op glad ijs. Stippen zijn nu eenmaal geen rockend boerenruit en daarom nauwelijks een bedreiging.
Maarrrr.. toen kwam de koekenbakker onlangs op de proppen met een monster dat -als GMZ niet zeker wist dat ie er geen had- zomaar de lauwe tweelingbroer van het minimonster had kunnen zijn. Boerenbonten pak incluis. En komkommertijd of niet, ze staan al voor deze Mr. Jummy in de rij, aldus het juichende persbericht van Sultana.

Logisch, natuurlijk; als je GMZ zou vermenigvuldigen, zouden de slaapzakken ook massaal worden uitgerold. Het leuke is alleen: dat gebeurt niet! GMZ is namelijk veel leuker in z'n eentje. Die hoeft niet meteen een geldelijk slaatje uit z'n succes te slaan. Stelletje gemakkelijke en geldbeluste kopiepappies, daar bij Sultana, vindt GMZ dan ook, en hij voelde de wet van de remmende voorsprong door zijn ziel snijden..

Dat GMZ niet met Mr. Jummy wenst te worden geassocieerd, mag duidelijk zijn. Maar dat het er voor de komende tijd natuurlijk wel dik inzit dat dat gaat gebeuren, net zo goed.

Daarom stuurde GMZ een tijdje geleden al een listige mail naar de Klantenservice van Sultana waarin hij zich opwierp als een in Mr. Jummy geïnteresseerde liefhebber. Doel: in contact komen met Jummy en een flinke appel met hem schillen.

Mr. Jummy opsporen lukte uiteindelijk met een list. Ondanks de reply van de Klantenservice.

CCTV India legde vast wat er vervolgens gebeurde.
Die hete bek van Mr. Jummy is voorlopig geblust. Tenminste, dat is de ijdele hoop van GMZ.
En bang voor die meer dan 4000 vrienden..is GMZ ook niet hoor. tsss...

pakt die rust met Jan Taminiau

Hij zegt het zelf. De modellen hadden het veel zwaarder, die hebben drie uur lang op oncomfortabel schoeisel in een bloedhete ruimte gestaan. Maar Jan Taminiau had het ook warm gekregen en dus vinden ook zijn voeten na de presentatie de weg naar het aangerukte ijsbad. Eindelijk even rust. Nadat hij drie uur lang de aanwezige internationale pers te woord heeft gestaan, heeft de modeontwerper wel even tijd voor GMZ. Jan Taminiau gaf afgelopen week, als enige Nederlander, een presentatie van zijn najaarscollectie tijdens de coutureweek in Parijs. Hij heeft nog steeds geen officiële vermelding op de agenda van de haute couture, maar hij gaf wel al twee keer eerder een show tijdens de Parijse coutureweek. Jongensdromen, zegt-ie. Als kind mocht hij zich graag spiegelen aan ontwerpers als Chanel, Dior en Yves Saint Laurent. Omdat hij inmiddels weet – door schade en schande wijs geworden, zo je wilt – hoe moeilijk het is om de internationale modepers naar je show te krijgen en omdat hij een presentatie van tien minuten te summier vindt om zijn 'gedachtegoed' over te brengen, besloot hij het dit keer anders te doen.
Drie uur lang. Met hapjes en drankjes. In het Espace Commines, dezelfde ruimte waar Helmut Lang vroeger zijn shows gaf en waar onlangs de Belgische ontwerper Kris van Assche debuteerde. Hij vroeg de Belgische beeldend kunstenares Leen Persoons een decor te bouwen – want kleding is beter te zien als de modellen onderdeel zijn van een statische presentatie dan wanneer ze in een noodvaart over een plankier stiefelen, vindt Jan. Hij vroeg Ellis Faas, volgens Vogue een van de meest talentvolle visagisten van haar generatie, om de make up te doen. Martin Wentzel deed het haar, Roel Schagen en Victor de Bie deden de styling, Wiglius de Bie maakte foto’s. Eigenlijk was zijn hele Nederlandse team present. Inclusief zijn ouders, die zich de luxe gepermitteerd hadden wat eerder weg te gaan in plaats van met de nachtbus van hun zoon en zijn team mee te rijden. De belangrijkste recensies laten nog even op zich wachten en de modereportages in bladen komen pas maanden later, maar Taminiau heeft er een goed gevoel over. Hij heeft ze allemaal te woord gestaan, redacteuren van toonaangevende titels als l’Officiel, le Collezioni, de Franse en de Japanse Figaro, Senken Shimbaum en Seven Sea. En GMZ natuurlijk.

Zwaait naar Viktor & Rolf

Want GMZ was erbij. Bij de opening van de tentoonstelling van Viktor & Rolf in het Barbican Art Centre in Londen. Oké, tikje overbelicht, maar enkel de spreekwoordelijke kniesoor die daarover valt. Liefst was hij zelf even in het door Siebe Tettero speciaal voor deze tentoonstelling ontworpen poppenhuis gekropen, maar GMZ kent zijn plaats. Zeker als het de op zijn zachtst gezegd hiërarchische modewereld betreft. Terwijl Viktor & Rolf geduldig de en masse aangerukte internationale pers te woord stonden, hield GMZ zich gedeisd in een Balenciaga handtas. (Je hoeft het minimonster niet te vertellen dat een dergelijk evenement om een classy verpakking vraagt). En hoewel GMZ alle 54 poppen even aantrekkelijk vond en zich voorzichtig een voorstelling maakte van hoe 'het' zou zijn met een pop, was-ie te geïntimideerd om ook maar een kleine avance richting een van de creaturen in antiek Franse stylo te maken. Want GMZ blijft een tamelijk simpele pop van geruit katoen, terwijl de 54 poppen van Viktor & Rolf op maat gemaakte couturestukken dragen, pruiken van mensenhaar hebben en voorzien zijn van make up, die in maar liefst vijf lagen gebakken is - om het porseleinen effect dat de heren modeontwerpers voor ogen hadden te bereiken. Zoals dat gaat bij een expositie van formaat, werd het geheel met veel tamtam geopend. Heel veel hele mooie mensen, heel veel bloemen, heel veel gratis drank en heel veel modeblablabla. En GMZ zocht de bodem van de Balenciaga tas.

meets Fong-Leng

Je moet wel óf boven een bepaalde leeftijd óf bovenmatig geïnteresseerd in mode zijn, wil de naam Fong-Leng je nog iets zeggen. Fong-Leng - 'mijn leeftijd zeg ik never nooit, ergens tussen de 18 en 200 jaar' - is zowat een legende. Fong-Leng is de vrouw achter de opzichtige jasjurken waar Mathilde Willink in haar hoogtijdagen goede sier mee maakte. Ze had in de jaren zeventig haar eigen winkel, studio Fong-Leng op de PC Hooftstraat, een flagshipstore avant la lettre, opgetrokken uit glas en scheepsmetaal. Ze gaf grote shows op allerlei locaties en ze werkte samen met merken zoals Levi's en Adidas. "Ik heb het ijzer gebroken voor de mode-industire in Nederland," zegt ze zelf. Maar ze is gestopt. Op het hoogtepunt - precies zoals het een diva betaamt. Sinds 1993 is ze niet meer actief in de mode; toen Amsterdam zich kandidaat stelde voor de Olympische Spelen had Fong-Leng de licentie op het beeldmerk. Ze ontwikkelde vijfenzeventig items, variërend van joggingpakken tot sjaals en brillen, maar met al die ontwerpen werd uiteindelijk niets gedaan. Want de Olympische spelen van 1992 vonden plaats in Barcelona. En dat terwijl Fong-Leng al een flink aantal opdrachten had aangenomen; zo bleef ze uiteindelijk vrijwel zonder afnemers over, maar met een aantal schuldeisers. Tegenwoordig maakt ze min of meer functionele objecten - kamerschermen, grote leren kussens en schilderijen - van geappliceerd leer. Decoratief, maar je moet ervan houden. Haar jurken hangen tegenwoordig in het museum: het Scheringa Museum heeft de grootste collectie, 62 stuks.

Voelt zich welkom bij The Kevin Costners

Lang was het stil aan het Kevin Costners front. Dat terwijl gmz87pro zich enorm verkneukelde over de release van het debuutalbum. Maar een darmperforatie gooide roet in het eten van band en gitarist - die wekenlang via een slangetje alleen proteinepap mocht consumeren. De geplande datum waarop het album het daglicht had moeten aanschouwen, eind februari, werd niet gehaald. Gelukkig was eind april dan eindelijk het gaatje in de buik van gitarist Sjors dichtgegroeid, kon hij het laatste sesamzaadje uit zijn navel peuteren en zijn rugzakje met sondevoeding thuis laten. Toen werden de spijkers snel met koppen geslagen.
Op 2 juni verschijnt het debuut van The Kevin Costners (do believe de Hyve en de MySpace) dan eindelijk bij Excelsior: Come On In. Een album met een warm welkom voor iedereen die houdt van onpretentieuze gitaarpop met jongensboekachtige bravoure - een beetje dan. Want The Kevin Costners hebben grote dromen, maar een nog groter besef dat een pittoresk huisje in Frankrijk, samen spelen, een balletje trappen en een broodje haring met tomatensaus op zijn tijd, inmiddels aardig dicht in de buurt komt van dat ooit gedroomde avontuur. Gmz voelt het wel. Jongens zijn het, die Kevin Costners, maar aardige jongens. Van 30plus dan.
Down hier de podcast die LiveXS gisteren nog van de livesessie van The Kevin Costners maakte. Fris!