meets Fong-Leng

Je moet wel óf boven een bepaalde leeftijd óf bovenmatig geïnteresseerd in mode zijn, wil de naam Fong-Leng je nog iets zeggen. Fong-Leng - 'mijn leeftijd zeg ik never nooit, ergens tussen de 18 en 200 jaar' - is zowat een legende. Fong-Leng is de vrouw achter de opzichtige jasjurken waar Mathilde Willink in haar hoogtijdagen goede sier mee maakte. Ze had in de jaren zeventig haar eigen winkel, studio Fong-Leng op de PC Hooftstraat, een flagshipstore avant la lettre, opgetrokken uit glas en scheepsmetaal. Ze gaf grote shows op allerlei locaties en ze werkte samen met merken zoals Levi's en Adidas. "Ik heb het ijzer gebroken voor de mode-industire in Nederland," zegt ze zelf. Maar ze is gestopt. Op het hoogtepunt - precies zoals het een diva betaamt. Sinds 1993 is ze niet meer actief in de mode; toen Amsterdam zich kandidaat stelde voor de Olympische Spelen had Fong-Leng de licentie op het beeldmerk. Ze ontwikkelde vijfenzeventig items, variërend van joggingpakken tot sjaals en brillen, maar met al die ontwerpen werd uiteindelijk niets gedaan. Want de Olympische spelen van 1992 vonden plaats in Barcelona. En dat terwijl Fong-Leng al een flink aantal opdrachten had aangenomen; zo bleef ze uiteindelijk vrijwel zonder afnemers over, maar met een aantal schuldeisers. Tegenwoordig maakt ze min of meer functionele objecten - kamerschermen, grote leren kussens en schilderijen - van geappliceerd leer. Decoratief, maar je moet ervan houden. Haar jurken hangen tegenwoordig in het museum: het Scheringa Museum heeft de grootste collectie, 62 stuks.